Што ты спіш? для каго?
Эх, аднаасобнік!
Адзіноцтву, бядзе
Дасужы падсобнік.
Дваццаць год, як за сном
Свету ты не бачыш.
Нібы курыца, ў цьме
Квокчыш ды кудахчыш.
Чуць карова і конь
Дыхаюць за плотам.
І чуць дыхаеш сам,
Вымазаны потам.
Во — калгас, вунь — калгас,
Людзі там як людзі,—
Ў грамадзе, ў яснаце
Вольна дышуць грудзі.
Трактар полем ідзе,
Ложыць скібу ў скібы,
А ў цябе тупы плуг,
Ці ж не бачыш хіба?
Засяюць а ў пару
Землі зернем чыстым,
Буйна руні растуць,
Гнуцца каласіста.
Во касцы грамадой
Косяць сенажаці,
Грамадой ураджай
Выйшлі жнеі жаці.
Гоман, песні плывуць
Гулка ад калгаса...
Ты маўчыш і глядзіш
На ўсё гэта ласа.
Яны ўперад ідуць
Шляхам бітым, ясным,
Ты пляцешся ў хвасце,
Збеднены, няшчасны.
Во на выбары йдуць
З сталінскім партрэтам,
Ты ж украдкай брыдзеш,
Як не сорам гэта?!
Што ты спіш? для каго?
Эх, аднаасобнік!
Адзіноцтву, бядзе
Дасужы падсобнік.
1938