Чаго хмурыцца
Неба сіняе?
Чаго носяцца
Віхры дзікія?
Чаго шэрыя
Совы ўзгукалісь?
Чаго чорныя
Крукі грагаюць?
Чаго гадзіны
Падкалодныя
Шыпяць, сыкаюць
На святое ўсё?
Ці та сонейка
Загасілася,
Ці та ўскрылася
Апраметная?
Душы сільныя
Абяссілелі,
Сэрцы добрыя
Азвярэліся;
Песні вольныя
Апанурылісь
І магільнымі
Звоняць жальбамі.
А за песнямі
Звон кайданавы,
Стогн закованых
Разлягаецца...
Эх, і страшна ж ты,
Зямля родная;
Эх, і страшна ж ты,
Жыццё людскае!..
[1908]