Чорныя хмары па небе плывуць,—
Чорныя думы заснуць не даюць:
Хмары хацінай, а думкі душой
Рады затрэсці, заціснуць сабой.
Валіцца з хмараў то снег, то вада,—
Чорныя думы прыносіць бяда;
Так і ваюе бядак-чалавек
З хмарамі, з думамі цэлы свой век...
[1908]