Скажыце мне, думкі,
Гора-весялушкі,
Чаго вы прыціхлі,
Як увосень птушкі?
Чаго вы прыціхлі,
Чаго прынямелі?
Ці вы са мной, смутным,
Шчасцейка не мелі?
Ці вас, бедных, людзі
Міла не віталі
І вашую радасць
Злосцяй аплявалі?
Ці вас маё сэрца
Адчуці не ўмела?
Ці вас мая доля
Скрыўдзіці пасмела?
Эх вы, мае думкі,
Ўстаньце, ачуняйце!
Хоць вам мо і цяжка,
Як калісь, зайграйце!
Не слухайце злыдняў
Казкі свету ўражай,—
Слухайце, што сэрца,
Што душа вам скажа!
Як звон гусляў звонкіх,
Як арол на скале,
Голас ваш свабодны,
Голас ваш, як з сталі.
Дык іграйце ж, думкі,
З вераю шчасліва,
Зменным людзям, свету
На ўзгардасць, на дзіва!
[1906-1910]