Палюбіў я Марусю ўсім сэрцам,
А Марысю йшчэ болей, здаецца.
А папраўдзе люблю абадвух
Адналькова, ціхенька і ўслух.
Аб іх долі выдумываў песні
Йшчэ тады — прад вялікім прадвеснем,
І сягоння наяве і ў сне
Яны ўсюды са мною, пры мне.
Ці пабачу я комін фабрычны,
Ці пабачу палетак пшанічны,
Лятуць думкі, заводзяць гульню
Ды ўсё з тымі, якіх я люблю.
Залатымі пяскамі пад ножкі
Пасыпаў бы ім сцежкі-дарожкі,
Падсцілаў бы ім сонца святло,
Каб да вечнага шчасця вяло.
Так люблю ад усходу да ўсходу
Чарнавоку Марусю з завода,
З лілій-кветак ёй віў бы вянок,
Прыбіраў бы ў атласы і шоўк.
Так люблю за дзявочыя красы
Сінявоку Марысю з калгаса,
З лілій-кветак ёй віў бы вянок,
Прыбіраў бы ў атласы і шоўк.
1934