На балі жыцця шумнага
Не ўсім адзін абед,—
Для дужага і слабага
Не адналькоў прывет.
Сядзіць дужы з павагаю
За бесядным сталом,
На куце ён пасаджаны
Жыццём-гаспадаром.
Прынукай, просьбай дужага
Частуюць у стале,
І чарка прад ім поўная,
І служаць яму ўсе.
Дзе ж месца, дзе слабейшага,
Загнаных месца дзе?
К парогу з страхам ціснуцца;
Яны — не ў грамадзе.
Аб’едкі з стала дужага
З пагардай ім швырнуць
І дужым недапітую
Ім чарку паднясуць.
Зайграла гучна музыка,—
Пайшоў дужы гуляць,
На гэта ж толькі слабыя
З па-за вуглоў глядзяць.
[1905-1907]