Дзяўчынка, галубка мая!
Кінь весела вочкам ка мне,
Табой зачарованы я,
Любуюся ў яве і ў сне.
Дзяўчынка, галубка, хадзі
Ка мне, бо цябе я люблю,
Сагрэю на белай грудзі,
Уцехай кахання прысплю.
Дзяўчынка, галубка, тады
Забудземся свету, людзей,
Забудземся гора, бяды,
Нядолі забудзем сваей.
Дзяўчынка, галубка, слязой
Як скропіш павеку сваю,
Я вытру, пацешу, як свой,
І песню табе запяю.
Дзяўчынка, галубка, не дам
З цябе жарты строіць жыццю:
Дзяліць буду я папалам
Нядолю і долю тваю.
Дзяўчынка, галубка, мой друг,
Саўём мы ціхое гняздко,
Дзе створым душу адну з дзвюх,
І думы, і сэрца адно.
Дзяўчынка, галубка, мы так
Па хвалях жыцця паплывём,
З каханнем за знамя, за знак,
На зайздрасць цярпенню, ўрагом.
А толькі, галубка мая,
Мяне, сірату, пажалей:
Любі, як цябе люблю я,
Мілуй і цалуй агнісцей.
[1905-1907]