— Ну, а як табе на службе:
Ці работы многа? —
Так сусед пытаў, між іншым,
Янку Канцавога.
— Ах, не дай Бог за чужою
Поўзаць гаспадаркай!
Дзень і ноч, як лунь, таўкуся,
Як у пекле Марка!
А сусед яму навучна
Ды пабожна клепе:
— Хоць тут трудна жыць,— затое
Будзе ў небе лепей.
— Знаю, знаю! — так суседу
Адчыкрыжыў Янка. —
Бокам вылезе мне ў небе
Гэта абяцанка!
Як паткнуся,— ўраз пагоняць
Да ўсякай работы:
То сядлай каня для Юр’і,
То чысць яму боты.
Або ў поўнач ўстань і сонца
Запалі да золка,
Вытры з пылу усе зоры,
Месяц выбель лоўка.
Завядзі машыну з ветрам,
Папраў з дожджам сіта,
Натаўчы у ступе граду,
Ды яшчэ не квіта:
— Папіхай хутчэй, гад, хмары!
А пярун дзе кінуў?
Набівай, страляй! Маланкай
Сцёбай, каб ты згінуў!
Янка тутка, Янка тамка,
Хоць ты ў пекла прыся!
А прыдзірак ад святых ўсіх
Колькі нацярпішся!..
[1913]