Снег бялеецца ў вышынях,
На гары, на стромкай скале,
Кветкі квецяцца ў даліне,—
Ў сонцы, ў кветках Генацвале.
Было люба мне ў Цхалтуба,
Ў жыватворнай цёплай цхалі,
Было люба, як галубіў
Цябе ў думках, Генацвале.
Ты лячыла ўсмешкай мілай,
Твае лекі чаравалі,
Сны чароўныя будзіла
Ты, грузінка, Генацвале.
Ой, паеду я далёка,
Сэрца сціснецца ад жалю,
Будзе сумна, адзінока
Без цябе мне, Генацвале.
Будуць сніцца скалы, горы,
Грузіі цудоўнай далі,
І адна ты з ясных зораў
Сніцца будзеш, Генацвале.
Эліко, маё світанне,
Смутна зоркі мне міргалі...
«Суліко» на адвітанне
Праспявай мне, Генацвале!
1938