epub
 
падключыць
слоўнікі

Янка Купала

Груша

Калышацца сталетняя,

Шуміць на ўсе староны,

На ёй галінаў тысячы,

Лісткоў на ёй мільёны.

 

Шпакі на ёй чырыкаюць,

І белкі часам скачуць,

І сонца дарыць спекамі,

І хмары дажджом плачуць.

 

Яна, загартаваная

Сталетняю парою,

Шуміць, заходзе ў гутарку

То з небам, то з зямлёю.

 

Дый дзіўнай мовы грушынай

Людзям не зразумеці,

Хоць мо аб чым і радасным

Захоча ім шумеці.

 

Хоць будзе мо расказываць

Аб долі, аб багацці,

З даўнейшага, прайшоўшага

Пыл забыцця змятаці...

 

О груша, о сталетняя,

Наўчы, што мне зрабіці,

Каб мову тваю дзіўную

Людзям пералажыці...

 

[1906-1912]


[1906-1912]

Тэкст падаецца паводле выдання: Поўны збор твораў. У 9 т. - Т. 3. Вершы, пераклады 1911-1914. - Мн.: Маст. літ., 1997. -342 с. [4] л. іл.
Крыніца: скан