* * *
Грымну я, грымну па струнах бунтарных
Рукою, потам абмытай,—
Ліся, каціся па гонях папарных,
Розгалас песні забытай.
Доўга блудзіў я, блудзіў дзірванамі,
Крыж спатыкаў, дзе праходзіў;
Смехі, насмешкі нясліся з вятрамі,
Шла непагода ў народзе.
Жаль далятаў з недалёку, далёку,
Чулі жаль гэты каменні,
Чэз так прыгонна, самотна, нялёгка...
Церні, за цернямі церні.
Стрэну калі часам дзе прасвятленне,—
Злыбедай сонца зардзіцца;
Следам сыходзяць, ідуць пакаленні —
Ўсе ад цямніц да цямніцаў.
1908