Я хацеў бы душу адшукаці такую
І такое хацеў бы я сэрца знайсці,
Што са мной праз жыццёвую сцежку блудную
Захацела б супольна і згодна ісці.
Вочак пару хацеў бы я мець прад сабою,—
Як у ясныя зоры, ў якія б глядзеў,
І забыўся б, што ходзіць маркотнасць за мною,
І забыўся б, што крыўды цярплю ад людзей.
Адных губак хацеў бы, што мне б саладзілі
Пацалункамі горкую долю маю,
Што з-пад сэрца, з душы галасок бы здабылі
І ўсяму падціналі, што ў жальбах пяю.
Я хацеў бы знайсці ручак беленькіх двое,
Што к сабе прыгарнулі б, пясцілі мяне,
Памаглі б мне змагаціся з чорнай нудою,
А па смерці павекі закрылі бы мне.
Я хацеў бы сабе прыгалубіць дзяўчынку,
Маю долю-нядолю дзяліці са мной,
З сэрцам чыстым, якую б усякай часінкай
Я любіў бы, туліў і служыў бы якой.
Аднаго толькі сэрца мне трэба, хачу я,
І адной, што мяне б зразумела, душы...
Хачу мала, так мала, а доля не чуе:
Сіратой сам адзін я гібею ў глушы.
[1906-1912]