Я казак — не казак,
Што нагайкай свісціць,
А казак, што калісь
Знаў, як волю любіць!
Што гуляў за Дняпром
Ад зары да зары,
Ў вольнай Сечы грымеў,
Як парогі ў Дняпры.
Што на бел-свет спяваў
Песні з поўных грудзей
І гасцінна прымаў
З свету вольных людзей.
Што умеў пастаяць —
Паляцець у паход —
І за волю сваю,
І за ўвесь бедны род.
Што кароны пікой
І пасады ўстрасаў,
А законы крывёй
Самаўладцам пісаў!
1911