Едзе Янка ў поле,
Едзе ваяваці,
А дзяўчына, як маліна,
Выйшла праважаці.
Адчапіся, дзеўка!
Што ты ка мне маеш?
Бачыш, еду на пабеду,
А ты замінаеш.
Журыцца дзяўчына,
Што Янук пакінуў...
Той паехаў на пацеху,
Бараніць Айчыну.
Доўга ці каротка
Ваяваў наш Янка,
Ажно ў вёску ён дарожкай
Прэцца, як маланка.
І дамоў прыехаў
З тэй вайны, здалёку,
А дзяўчына, як маліна,
Пазірае збоку.
Падыйдзі, дзяўчынка,—
Ці ж мяне не знаеш?
Бачыш, еду я з пабеды,
А ты ані дбаеш.
Цешыцца дзяўчына,
Што Янук не згінуў,
Той ураз жа ёй і кажа:
Ўбараніў Айчыну.
1920