Дзе вы, брацці-ўдальцы, дзе вы, хлопцы-касцы?
Гэй, дакуль на вас трэба чакаць?
Час вам косы кляпаць, час вам на сенажаць,
Час вам сілу сваю паказаць!
Пакуль згіне раса, хай засвішча каса,
Няхай вале ў пракосы траву;
Няхай прыйдзе канец на сівец, на званец,—
Хай пазнаюць усе грамаду!
Сонца паліць агнём, пот ліецца цурком...
Гэй, прывыклі да гэтага вы!
Як вы толькі ўзраслі, к працы цяжкай ішлі,
І ніхто не жалеў вас ані!
Пот ліецца цурком,— абмахні рукавом
Дый касой замахай весялей,
І з упаўшай грудзі песню слёз завядзі,
Песню родную долі сваей!
Песню пей і касі, пакуль ясныя дні,
Пакуль хмараў на небе няма;
Зямля, плуг і каса — гэта наша краса,
Гэта наша пацеха адна!..
[1908]