Кепска, браткі, жыць нам стала!
Няма шчасця, добрай долі;
Калі хлеб ёсць—няма сала,
Хоць гарэлкі дык даволі.
Ой, гарэлка, як з крыніцы,
Да нас цягам прыплывае;
І п’е кожны, не журыцца,
Хто які грош толькі мае.
П’юць усе, хоць бяда дома,
Хоць льюць слёзы жонка, дзеці,
Хоць хлеб — зёлкі ды салома,
І таго няма у клеці...
П’юць, хоць грош крывавым потам
На гарэлку здабываюць;
П’юць, хоць после дзе пад плотам
Сваю долю праклінаюць...
[1905-1907]