Чуць мы Божы свет убачым
І да самай да магілы
Ўсё, як ёсць, крыжамі значым,
Ці то міла, ці не міла.
Як у хаце нарадзіўся,
«Бабка» крыжам прывітала;
Як у цэркве ахрысціўся,
Крыж «кума» падаравала.
Як пайшлі дні маладыя,
Зноў без крыжа ані трошкі:
Дзе ні ступіш, крыжавыя
І гасцінцы, і дарожкі.
Крыж баліць табе, бяднязе,
Ад той цяжкай ад той працы,
Накрыж латы у сярмязе,
Накрыж дзюркі ў тваёй хатцы.
Пальцы накрыж ты складаеш
Ад напраснай ад напасці;
Крыжам злыдняў адганяеш,
Каб ад крыўдаў не прапасці.
Доляй мучаны паганай,
След слязой пачнеш крывавіць;
Крыжам ляжаш распластаны,
На сваім абы паставіць.
Крыжам ляжаш за парогам
У той цэркве, дзе хрысціўся,
Крыжам ляжаш перад Богам,
Каб цябе Ён не забыўся.
Так жыцця крыж мусіш несці,
Як дзяды твае насілі,
А як данясеш да смерці,—
Крыж паставяць на магіле.
1908