Гэй! ўсе разам без патолі,
Беларусы-дзеці!
Пашлём дзякуй «Нашай долі»,
Родненькай газеце.
Нам яе, радзімай, далей
Не будзе ўжо браку;
Шмат гадкоў шчыра чакалі,
А цяпер — ой, дзякуй!
Дзякуй тым, хто нашу мову
Родную ўскрашае;
Хто цямноты ў родным слову
Нашы распрашае.
Дзякуй! і хай «Наша доля»
Часцей к нам прыходзе;
А з ёй праўда і з ёй воля
Зажыве ў народзе.
Праўда, шмат расце бадыляў
Нам на сцежцы нашай;
А магіла пры магіле
Дзікай пусткай страша;
Але «Доля» хай адважна
Ляціць к нам, загнаным,
К грамадзе нашай сярмяжнай,
К горам гартаваным.
Ўрагоў нашых рык шакалі
Не страшан і ўгрозы,
Бо, бо нас узгадавалі
Кнут, кроў, пот і слёзы.
Прыкупіўшы солі, хлеба,
Прывітайма «Долю»,
Як анёла Бога з неба,
Як святую волю!
[1906]