epub
 
падключыць
слоўнікі

Янка Купала

Не глядзі...

Не глядзі на мяне, не глядзі, адыйдзі,

Не чаруй так сабой і на яве, і ў сне!

Ты смяешся з мяне... Дык ідзі ж, не глядзі,

Бо замучыш, загубіш навекі мяне!

 

Погляд вочай тваіх душу змучыў маю,—

Праз яго я сябе не змагу аніяк:

То я рвуся к табе, то, як слуп той, стаю,

То жалею цябе, то кляну горка так.

 

Ты ж не любіш мяне, ты шукаеш другіх,

Туды пнешся, дзе звоняць дукаты, рублі...

А што я табе дам? я ж бядней ад усіх,

У бадзянні цяжкім жывучы на зямлі.

 

Бедзен я, дык чым я за цябе заплачу?

Знаю—мала табе душы, сэрца майго:

Ты за грошы сябе прадасі панічу,—

Будзеш блізкай яму, будзеш жонкай яго.

 

Будзеш паняй ты жыць: смачна есць, доўга спаць,

Шапкі будзе знімаць прад табою народ,

А я буду цярпець і свой дзень праклінаць,

Праклінаць і цябе, і твой гэты паглёд.

 

Дык ідзі, не глядзі! Я баюся цябе;

Не мая ты цяпер і не будзеш маей.

Дык ідзі, бо загубіш мяне і сябе,

Бо кіпіць мая кроў, сэрца рвецца з грудзей!

 

1906


1906

Тэкст падаецца паводле выдання: Купала Я. Поўны збор твораў. У 9 т. - Т. 1. Вершы, пераклады 1904-1907. Мн., Маст. літ., 1995. -462 c. [4] л. іл.
Крыніца: скан