Не жалейка йграе
Пад ляском за вёскай,
Не вятрок хістае
Беленькай бярозкай,—
Дзевачка-нябожа
Уздыхае, плача
Па сваім прыгожым
Па жыцці бядачым.
Жыў, любіў сіротку...
Ночкі караталі;
Песціўся з лябёдкай —
Думкі ашукалі.
Неслі людзі ковы:
За сваіх уняўся!..
Курганок жвіровы
Памяткай застаўся.
Спіць ён, небарача;
Дожджык насып мые,
А дзяўчынка плача,
А дзяўчынка ные.
[1906-1910]