Плыве рэчачка далінкай,
Рыбак шмат у ёй;
Пакахай мяне, дзяўчынка,
Як рыбкі ручэй!
Без вадзіцы б аніколі
Рыбкі не жылі;
Без кахання шчасця, долі
Няма на зямлі.
Няма з кім дзяліці гора,
Смутку і пацех;
Вылі слёз хоць цэла мора,
Чужым будзе смех.
Хто ж кахае, ўсё згадае,
Адчуе душой;
Не чурайся ж, дзяўчыначка,
Сэрца мне ўспакой.
Разам будзем жыці ў хатцы,
Разам песні пець;
Будзе раем свет здавацца,
Ўсё праўдай яснець,
Атачу цябе з душою
Апекай сваей;
Не зазнаеш ты за мною
Крыўду ад людзей.
Жыццё будзе слацца кветкай,
Сонцам заблішчыць;
Гэй, у долі добрай гэткай
Слёз не будзеш ліць!
Пакахай жа мяне толькі
Усяей душой,
Не дай з жалю марнавацца,
Сэрца супакой!
[1906-1909]