Гнаны Янка доляй,
Змушаны патрэбай
Цягне ў места дровы,
Каб купіці хлеба.
А дзе кісне пуня
Панская старая,
Прэцца Янукова
Жонка маладая.
П’е мужык на рынку
Барышы за дровы,
А паніч гуляе
З жонкай мужыковай.
Накупіў за дровы
Янка хлеба, солі
І вясло баранкаў
Для сваёй Антолі.
І гасцінцам дома
Жонку ён частуе,
Паніча з палаца
У руку цалуе.
[1922]