— Што за плач такі здаецца
Там на лузе, там на рэчцы,
Бы хто слёзы ліў паводкай?..
Ці то маці, ці сіротка?
— Гэта маці, маці плача
Над сынамі, не іначай,
Што яе ў зямлю схавалі,
А сябе ў палон аддалі...
*
— Што за звон бразджыць, скрыгоча,
Як бы свет зніштожыць хоча
І звясці ў канец астатні?
Ці то Божы, ці то братні?..
— Гэта путы-сковы звоняць
І дух вольны к нетрам клоняць,
Скрыгацяць свае літанні,
На пагібель, на скананне.
*
— Што за голас ходзіць, бродзіць,
Сказы дзіўныя заводзіць,
Ажно йдзе па целе шорах?
Ці то друг наш, ці то вораг?
— Гэта ходзіць кліч па полі
З прыкліканнем к новай долі,
Пад акнамі станавіцца
І заве, заве збудзіцца.
*
— Што за віхар закруціўся —
Ў зямлю ўрыўся, ў неба ўзвіўся,
Бухнуў іскрамі пажару
На сялібы, на папары?
— Гэта бітва йдзе сусветна
Між святлом і апраметнай.
А хто ўскрэсне, а хто ляжа...
Глянь на сонца — сонца скажа!
1914