І не ад варожае кулі у бітве,
І не ад халоднай палярнай пургі,
І не з перуном агнявым ў барацьбе
Загібла ты, птушка савецкай зямлі.
Да жудкай няшчаснай смяротнай пары,
Пад неба, дзе сонейка, быў твой палёт,
Табой ганарыўся малы і стары,
О слаўны, о ясны гігант-самалёт.
Ляцеў ты — нямела людская журба,
Ляцеў ты — пужліва ўцякалі імглы,
Над рэчкай галоўку хіліла вярба,
Зайздросна з вышынь пазіралі арлы.
Сягоння ў жалобе радзіма мая
Па страце, якая абегла ўвесь свет...
Вялікая ж наша працоўных сям’я
Ўжо кліча да новых геройскіх пабед.
Героі, што згінулі разам з табой,—
Іх памяць пяройдзе з табою ў вякі:
Калгаснік успомніць пра вас за сяўбой,
Заводаў і фабрык успомняць гудкі.
Наперад, наперад, на захад і усход.
Зноў да перамог, як адзін, як адзін...
Ёсць партыя, Сталін, свабодны народ,
Народ гераічны савецкіх краін.
1935