Пад гарою ў селяніна
Конь прыстаў дарэшты:
Бедны змучыўся, ні з месца,
Хоць яго зарэж ты!
Селянін ужо і ласкай:
«Но! Цягні, вашэця!
Бо інакш напішуць брыдка
Аб табе ў газеце...»
А яму конь: «Няхай пішуць,
Раз такой натуры,
Адно ты пакінь пісаці
На маёй жа скуры!»
[1913]