epub
 
падключыць
слоўнікі

Янка Купала

Суды

На суды павялі яе звязанай,

Сэрца вырваўшы з белых грудзей

І судзіці давай — як там сказана

Ў гэтым хітрым законе людзей.

 

Абіралі суддзёй ночку цёмную,

Ночку-мачыху сумнай зямлі,

Сведкай крыўда была векапомная

Сон і заламы стражай былі.

 

Прыгавор прачыталі над беднаю,

Не спытаўшыся грэху, віны.

Гэй, хаўтурную песню пабедную

Над ёй спелі праметнай сыны...

 

З плеч зрывалі уборы злацістыя,

Разрывалі карону-вянок,

Разбівалі пасад ёй нячыстыя

Й пад жалезны хавалі замок.

 

Накладалі ёй сковы сталёвыя,

Надзявалі жабрачы убор,

У намітку ўбіралі цярновую

Яе коску, сатканую з зор.

 

Вочы вырвалі ёй, сонцу роўныя,

З-пад хмурліва навісшых павек,

Дый пусцілі яе супакойную,

На бадзянне пусцілі, на здзек.

 

З лета ў лета ідзе, кроўю злітая,

Насустрэчу крыжам і капцам,

Чуць жывая жыве, пазабытая,

Ў сне з’яўляючысь родным сынам.

 

К волі йдзе з дня на дзень, разглядаецца

Па бел-свету калі-нікалі;

Толькі дух-яснасвет пацяшаецца,

Што ўсё ж крыўды яе не змаглі.

 

Як была, будзе так непакорнаю

Адпраўляць вечнабыту імшу...

Не здалеюць суды цемнатворныя

Ёй спаганіць і вырваць душу.

 

[1906-1912]


[1906-1912]

Тэкст падаецца паводле выдання: Поўны збор твораў. У 9 т. - Т. 3. Вершы, пераклады 1911-1914. - Мн.: Маст. літ., 1997. -342 с. [4] л. іл.
Крыніца: скан