Ўсё саюзы ў беларусаў,
Ўсё апекуны,—
А бадай жа на іх немач!
Адкуль жа яны?!
Быў «Крестьянин», плёў «Крестьянин»
Сеткі, як павук.—
Глупства выйшла — бач, няма ўжо
За што зацяць рук.
Скуль узяўся яшчэ шэльма —
«Общество» скуе,—
«Белорусское» няйначай,
Цёмныя мае.
Саланевіч ды з кампаняй
Сцапаў гэту мысль,
А ўсё «истинным» тым духам
Смярдзіць, знай, дзяржысь.
Ох, паможа саюз гэткі
Беларусі нашай,
Як «Крестьянин», як знаёмы
У хваробе кашаль.
1908