Ул. Станкевічанцы
Ўспомні, як згубіш крыллі арліны,
Што моц у высях даюць лунаць,
І сіл не хопіць табе, дзяўчына,
Свет і самую сябе змагаць!
Ўспомні, як сетку з пут павуціных
Мачыха-доля спляце у жыцці,—
Як на расстайных станеш пуцінах
не згадаеш, кудой пайсці!
Ўспомні, як згубіш ворага й друга,—
Жыць пачнеш ценем з-пад курганоў
Без веры ў шчасце, без верных слугаў —
Думак дзявочых, дзіцячых сноў!
Ўспомні, як ночка ляжа навокал,
Вецер засвішча ў хаўтурны тон,
А сэрца дрогне, бы ў клетцы сокал,
І ў душы ўскрэсне здань быўшых дзён!
Ўспомні, не ў хвілю радасці дзіўнай,—
З іншым раздзеліш радасць сваю,—
І не мяне ты ўспомні, дзяўчына,—
Ўспомні, от... гэту думку маю!
1914