Гэй, шумна у боры
Віхор загуляў;
Аб слёзах, аб горы
Завыў, запяяў.
Аж хіляцца сосны,
Аж стогнуць дубы
Ад гэтай жалоснай
Віхорнай кляцьбы.
Вавёркі-грызухі
Заселі ў дуплох,
Мядзведзь ад разрухі
Палез у бярлог.
А людзі, што бор той
На дровы сяклі,
З душою раздзёртай
У хаты ўцяклі.
І пуста, і дзіка
Пад борам кругом,
Як помсты вялікай
Заплёў хто залом.
Як дзе па пажары —
Жыцця ані чуць...
Касматыя хмары
Па небе паўзуць.
Віхор жа у боры
Гудзе і гудзе
Аб слёзах, аб горы,
Аб людскай бядзе.
1906