* * *
З зорак усходніх, заходніх, з бліскучай
маланкі выткаў бы шаты,
З сонца і кветак-пралесак карону-
вяночак звіў бы табе я.
З пальмаў, з цыпрысаў святліцу ў цвітучай,
цяністай строіў бы кнеі;
Воблачак зняў бы на трон з небасклону,
з-пад сонца пышны, багаты.
Шоў бы ў палац панаваць з каралеўнай,
царэўнай яснай тады я,—
Славіць, шчаслівіць сваю маладую,
святую песняй няпетай.
Сэрцавы струны звінелі б нязвеўна,
павеўна гімны жывыя;
Казку тварыў бы з табой залатую —
такую, як думка гэта.
[1906-1912]