Красаваў, наліваўся
І даспеў шнур мужычы;
Час вам, жнейкі, на бітву!
Постаць кліча, ой, кліча.
Сонца ўзыдзе і зайдзе,
Не кідае зямелькі,
Правядзе і спаткае
Ў поле, з поля вас, жнейкі.
Выйшлі з хатак за вёску,
Гнуцца, бедныя, ў полі,
Толькі песню чуваці
Іхняй долі-нядолі.
Жніце, жніце, галубкі,
Сваю радасць і слёзы!
Трэба многа нажаці —
Прыйдзе зімка, марозы:
К той прытуліцца братка,
К той — маленькі сынулька,
А ўсё хлеба, ой, хлеба
Дай, сястрыца, матулька!
Ходзяць хмары па небе
З нейкай дзіўнай трывогай;
Чутна жнейкіна песня,
Нуды ў песні той многа.
Хто злічыў тыя каплі,
Што нам неба прыносіць?
Хто прыслухаўся, людзі,
Аб чым жнейка галосіць?!.
[1906-1909]