беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
Гляджу, як радуецца шчыра ўсё вясне,
І сам сябе, хоць і з трывогай,
супакойваць мушу:
Не! Усё-ткі не ўяўляецца, зняверанаму, мне
І рэчка без вады,
і лес без дрэў,
гняздо — без птушак.
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая