Чаго толькі не расце ў Астраўку! Кучаравыя клёны і танклявыя бярозкі, тугадумы-дубы і трапяткія асінкі, разважлівыя елкі і сарамлівыя рабіны... І памнажаюць людзі іх неяк па-свойму — паэтычна.
Асабліва прыкметна гэта, калі выпадзе ўрадлівы год на дзятву. То той, то другі падаецца ў бліжні гай і прыносіць на сваю сялібу маладое дрэўца. Мужчыны гэта робяць сур’ёзна, як належнае.
І ніхто не парушае даўняга звычаю.