Ідуць красоўкі, куртка, джынсы,
і фірмы свеціцца ярлык.
Я разглядзець хачу дзяўчыну,
а бачу моды адзін крык.
«Ланком», і «Пупа», і «Палена»
сышліся на губах, як клін.
Я не ўцярпеў, спытаў: «Паненка,
з якіх заморскіх вы краін?»
І раптам чую: «Пойдзем, Тэдзік,
там «хэві метал» — не дурэй!
Адбацаем у дыскатэцы
з табой ультрамадэрны брэйк».
Так проста ўсё?
А я калісьці
прад юнай радасцю трымцеў,
нібыта той апошні лісцік,
што ад галінкі адляцеў.