Парой халоднай вербацвета,
Калі блукаюць скразнякі,
Так хочацца вясны і лета,
Ах, людзі — ўсе мы дзівакі.
Пра сёння дбаем малавата,
А ў заўтра цягнемся ў мальбе.
Не прыспяшайце дзень крылаты
Ён сам акрэсліць шлях сабе.
Калі ж апошні срэбны коцік
З чырвонага зляціць сцябла,
Да сэрца ціхі боль падкоціць —
Ах, вось вярба і адцвіла.