Ёсць настроі... А ў іх - пералівы.
Ёсць часіны - здаюцца сном.
Толькі той на свеце шчаслівы,
Хто узімку жыве, як вясной!
Я стаю адзінокі на полі,-
Ціха сыплецца золкаў пясок...
Распрануўся вецер - і голы -
Па раллі - ў карагодны скок!..
Дуб галлё пабялелае звесіў,
І не ведаю - можа, ўва сне -
Паваліўся зялёны месік
На калені ў срэбны снег...
Вецер шэпча ліхія пагрозы -
Колькі злосці... Куды ж яе дзець?..
Прытулілі б мяне вы, марозы,
Да асмужаных беллю грудзей!..
Я раздумаў - не вылью слязамі,
За мяне - хай скрыгоча зіма...
Ой ты, замець - сівая замець,-
Прыгажэй за цябе - няма!..
1924
Каментары
Паводле выд.: Лявонны Ю. Выбранае. Мінск, 1960.