Ад скрыні незвычайных чараў
Цудоўны ключык маю я.
І як бы лёс мяне ні ўдарыў,
А скрыня поўная мая.
Там — мар заранкавых світанне,
Там — песні тыя, што прыйдуць,
Там — словы шчырага кахання,
Што сум ад сэрца адвядуць.
Там — план жыцця, мая раскладка,
Мае ўсе клопаты і дні.
Калі ж мяне падводзіць згадка,—
Трывогі ўспыхваюць агні.
Дадумай, дапрацуй, што трэба,
Папраўкі смелыя ўнясі,
А толькі краявіду неба
Над сваім шляхам не гасі.
Няхай заўсёды свеціць сонца
Вялікай мэты над табой;
У ёй праменяцца бясконца
Надзея, шчасце і любоў.
І за сабой вядуць туды,
Дзе ззяе светлае аблічча
Вялікай праўды, што нас кліча
Да шчасця пракладаць сляды.
І не загубіць маладосць
Той ключык ад цудоўнай скрыні,
І сіла думак не загіне,
Бо імпульс творчы ў думках ёсць.
Як стая птушак быстракрылых,
Узнімуцца — іх прыйдзе час —
І далятуць яны да вас,
Да вашых хат — гасцінных, мілых.
І сэрца шчырага дары —
Натхненне, мары і парывы,
Жаданне страснае тварыць,—
Чым я жыла, чым сёння жыва,
Табе, любімы мой народ,
Я прынашу у кніжцы гэтай.
Тут скарб сумленнага паэта,
І гора сум, і шчасця ўзлёт,
І хвілі ціхае развагі,
І зорныя шляхі надзей,—
Ўсё, што шаптаў душы маёй
Агонь гарачай творчай смагі.
1963 г.