Шумяць аўсы сярожкамі,
Шумяць аўсы шаўковыя,
Загостранымі рожкамі
Тырчаць стручкі віковыя,
Спляліся, раскусціліся
Расліны выбуялыя.
Цалінныя раскрыліся
Ім сокі настаялыя.
І п’юць, і п’юць іх прагныя
Карэнні танкагубыя.
Расліны к сонцу цягнуцца,
Дажджы іх росяць любыя.
Ім лета усміхаецца,
І росы крышталёвыя
Шторанак рассыпаюцца
На лепясткі віковыя.
Аўсы цёмна-зялёныя,
Сярожкі пасівелыя,
Хістаюцца у стораны,
Буйныя, хоць няспелыя.
І шэпт ляціць прыглушаны,
Прыцішаны над вікаю:
«Са скошаных, засушаных
Карысць ад нас вялікая!»
1960 г.