Чаму маўчыць душа? А часам мне здаецца,
Што гэта ўжо канец. Што больш не запяе...
Што ў жаркіх дум кастры ёй больш ужо
не грэцца,
Што сіла творчая пакінула яе...
Як страшна мне тады!
Хай лепш знямее цела,
Каб мне на смерць душы ў адчаі не глядзець...
Ды блісне думка, зноў зык песні льецца смела,
Душа гучыць!
Спявай! Спявай, каб жыць і пець.
1965 г.