Ходзіць месяц угары,
Шум знямогся у бары,
Пасядзім хвіліну ціха,
Ты са мной не гавары.
Зоры палі на ваду,
Промні ясныя прадуць,
А спакою свайму сэрцу
Аніяк я не знайду.
Паў ад дрэва чорны цень,
Хвалі гушкае ячмень...
Мне ўспаміны сэрца раняць
Сваім болем цэлы дзень.
Вечар сінюю смугу
Рассцілае на лагу.
Я забыць яго, мой дружа,
І хацела б — не магу!
Не спыніць нам цёмных хваль,
Што плывуць кудысьці ўдаль,
Як жа думаць мне аб шчасці,
Калі сэрца сціснуў жаль?
Быццам хвалі, йдуць гады,
Нікнуць даўняга сляды,
Толькі ён ў вачах заўсёды,—
Што не вернецца сюды.
Ходзіць месяц угары,
Шум знямогся у бары,
Ну, а ты мне аб каханні
Лепш зусім не гавары.
1946