О, не кажы, што ты ў жыцці не маеш мэты
І што на свеце жыць не хочаш болей ты,
Бо ўжо ад мук і слёз душа твая збалела,
А ў свеце бруду шмат і горкай цемнаты.
О, не кажы, што ты ў жыцці не маеш мэты
І што ніхто яе ў жыцці сваім не меў;
Павінна мэтай быць усіх — шырыць
прасвету,
Усім, хто цьму жыцця убачыці здалеў,
Нам светачамі быць!
У цемры аніводнай
Не бачна зорачкі?
Мы будзем распаляць.
Да працы час, браты!
Ніхто няхай не смее
Магутную руку бяссільна апускаць.
Да працы час, браты!
Мы туманы развеем;
Як у пялёнках, ў іх наш родны край ляжыць.
Каханнем маладым мы дух яго сагрэем,
Нізіны кіне ён і вышай узляціць.
Да працы, гэй, браты!
Мы з сілай маладою,
Мы з сэрцам, поўным мар гарачых і агню,
Павінны выпаўніць заданне ўсесвятое,
І подласць чорная пакіне нас, зямлю,
Не будзе ўжо нідзе тых каінаў на свеце,
Што ў братняе крыві руку маглі мачаць.
Мы — вольныя арлы, Радзімы нашай дзеці,
Хто мае права нас нявечыць, зневажаць?
Мы — вольныя арлы, з адвагай і надзеяй
Мы волю к барацьбе павінны прабуджаць
За шчасце, за жыццё!
І хай ніхто не смее
Магутную руку бяссільна апускаць!
1914