Душа мая ў марах — як у сонечных праменнях,
Душа мая ў шчасці — як кветка ў бляску дня...
Збудзіў ва мне ты радасць высокага натхнення,
Таму радкі вось гэтыя так песенна звіняць.
Як б’ецца маё сэрца! У кожнай яго грані
Гарыць любві бяскрайняе нязгаснае святло,
Ёсць сіла агнявая ў шчырага кахання,
Яно тугу развее і прэч адкіне тло.
Адна ў мяне з табою цяпер, мой любы, доля.
Цяпер з табой адзіны ў мяне жыццёвы шлях,
Табе ў руплівай працы я дам палёт, саколе,
Ты мне ў палёце думак — нябачаны размах.
Запас бязмернай моцы затоены ў каханні,
Яно нам грудзі прагай да творчасці налье,
Ў рашучую мінуту нас збавіць ад вагання,
Адкрыўшы нам бязмежна магчымасці свае.
*
Тэлеграма твая прыляцела раптоўнаю госцяй,
Як зялёны лісток з дрэва светлай маёй маладосці.
Адгукнулася даль ў красках свежых, жывых
і багатых,
Адгукнулася даль, быццам светлае, юнае свята...
І няхай нам гады серабром асыпаюць галовы —
Нас дагэтуль хвалюе юнацтва гарачае слова.
І пяшчотай любві ў нас поўны і сэрцы і вочы,
І мая галава да цябе прытуліцца так хоча.
Тэлеграма твая прыляцела раптоўнаю госцяй,
Як зялёны лісток з дрэва светлай маёй маладосці.
1956 г.