Барысу Ермакову
Дзякуй табе, што ты жывеш на свеце.
Я пры табе — ніколі не адна...
Як сонейка, ты грэеш, ты і свеціш.
І — тут ні бур, ні снежнае замеці,
Ні наледзі на шклістасці акна —
Дзякуй табе, што ты жывеш на свеце!
Дзякуй табе, што ты жывеш на свеце...
Хоць працаваць з цямна і да цямна
Умела я...
Ды сумна ноч сустрэціць,
Калі цябе зрок цёплы не прывеціць,
Калі заўсёды, ўсюды ты — адна.
Дзякуй табе, што ты жывеш на свеце!
1973