Дзяўчынка ў белым фартушку
І ў форменнай сукенцы цёмнай
У салюце ўскінула руку
І ўстала у паставе скромнай
Ля помніка.
Твае гады —
Жыцця бадзёрае дасвецце.
А колькі легла маладых,
Каб красавалі нашы дзеці!
Дзяўчынка ў белым фартушку,
У строгім гальштуку чырвоным,
Ты — як рамонак у вянку,
Жывым, удзячным і натхнёным.
Сюды ўрачыста мы прыйшлі
Са словам ласкі і пашаны,
Аркестрамі раскалыханы,
Вышэй аблокі паплылі...
Дзяўчынка ў белым фартушку,
Усім, хто спіць пад абеліскам,
Ты пакланіся нізка-нізка,
Прыклаўшы да грудзей руку.
1959 г.