Горад, быццам мроіцца ў паветры,—
Прамяністы, малады і новы.
Столькі фарбаў у святочным спектры
Жоўтых, і блакітных, і ружовых!
Каля вуліц — доўгіх і шырокіх —
Ліп квітнеюць пышныя насады,
А прыйшлі яны з гаёў далёкіх
І расці ў сваёй сталіцы рады.
Зачаруйся прыгажосцю мінскай,
Паблукай па чыстых тратуарах —
Колькі гордасці, усім нам блізкай,
Прачытаеш у людзей на тварах!
Не пазбыцца памятнага болю!
Ах, каб не балела гэта рана,
Думалі б: ён і не быў ніколі
У страшэннай бітве зруйнаваны.
1959 г.