Я гляджу ў твае светлыя вочы
І на бровы густыя гляджу.
Не пасмееш сказаць ты, што хочаш,
Пакуль я так далёка сяджу.
А нашто гаварыць? Мне ўсё ясна.
І чаму ты нясмелы такі,
І чаму так дрыжаць і не гаснуць
Залатыя ў вачах аганькі.
Бляск і цені... Зноў бляск і цені...
Што хаваеш ты ў сэрцы на дне?
Не, такая любоў не сустрэне
Больш на сцежцы жыццёвай мяне!
1964 г.