Я многага ў жыцці яшчэ чакаю,
Я на парозе новага стаю...
І радасць маё сэрца акрыляе
І напаўняе ўсю душу маю.
Я чую, як пявучыя матывы
Снуюцца ў ёй у песенныя дзівы.
Дык дзе ж тут старасць? Дзе яе туга?
Дзе горкая панурасць і бязволле?
Вясёлкавая, стромая дуга
Мне абяцае шчасце новай долі.
О, не! Не ўсё яшчэ жыццю я аддала.
Нанова з прагнай і вялікай сілай
Шукаю ў творчай працы я цяпла,—
Святлом Радзіма шлях мне асвяціла.
1945