Я падслухала песню тваю
Між зялёных бяроз у гаю...
Дзе чаромуха пышна цвіла —
Прамільгнулі ўжо тыдні і дні,
А твой спеў у вушах усё звініць,
З ім вясна свае чары спляла.
Нездарма для падругі сваёй
Ранкам песні пяе салавей.
Сэнс вялікі у песнях тых ёсць,
Хоць на прывязі сэрца трымай —
Не ўладае тут болей зіма,
І любоў — гаспадар тут, не госць...
Ты здалёк на мяне не глядзі,
Калі песняй душу разбудзіў,
Нездарма ж ёй у сэрцы звінець!
Запаветнае слова скажы
І з маёй сваю долю звяжы,
Падначалься вясне!
1966 г.