Як акрыліўся квітненнем сад!
У тонкіх звонах пчол,
Стаіць ён светлы... Вясне ён рад,
Лье пах свой навакол.
Ідзе па свеце натхнёны май,
Прыгожы сын вясны,
Апырскаў бляскам зялёным гай
І кроны дрэў лясных.
Рамонкамі асвятляецца луг,
Як шчасцем — маладосць,
І нам, старым, лагодны друг —
Наш яснавокі госць.
1966 г.