Як месячна! Рэчка блішчыць серабром,
Адзета ў цяжкую кальчугу,
А месяц падсвечвае хваляў надлом,
І цені спяшаюцца з лугу.
Рачулка нястомна плыве і плыве
З малочна-густой павалокі.
І думка нуртуе ў маёй галаве
І ў свет мяне кліча далёкі.
І мулка, і нудна на месцы сядзець,
Свет бачыць у проразь аконца,
І хочацца марай туды паляцець,
Дзе юная спрытнасць і сонца.
І хочацца ўбачыць, як людзі жывуць,
Здзяйсняюць вялікія дзівы...
Вятрыста. А хвалі рачулкі плывуць
Удалеч, дзе столькі шчаслівых!
1962 г.